سفارش تبلیغ
صبا ویژن

همه چیز در مورد فرش ایرانی

فرش لیلیان
نویسنده: منصوره ربیعی

فرش لیلیان: لیلیان یکی از روستاهای شهرستان خمین در استان مرکزی می‌باشد. هنر قالی‌بافی در شهرستان خمین قدمت دیرینه‌ای دارد و در هر کدام از روستاهای این شهرستان، فرش به شیوه‌ای خاص فرهنگ آن روستا بافته می‌شود.

یکی از این روستاها, لیلیان است. مردم آن مهاجرین ارامنه‌ای هستند که با ساکن شدن در آن منطقه فرشبافی را رونق دادند. بافندگان پشم گوسفند را به صورت سنتی ریسیده و با مواد گیاهی رنگزای موجود در طبیعت آن‌ها را رنگ می‌نمودند و در این کار تبحر خوبی داشتند. به همین علت فرش‌هایی با کیفیت بالا تولید می‌کردند.

از نظر طرح و نقش:

از نظر طرح و نقش، فرش لیلیان دارای تفاوت‌های زیادی با مناطق مختلف است. مخصوصا در انواع ترنج که نمونه‌های آن‌ها را به جز این منطقه در مناطق دیگر نمی‌توانیم ببینیم. ترنج‌های قالی لیلیان در گل و برگ‌ها و در میان نقوش تزیینی شبیه بادبزن یا ابرچینی که تمام قالی را می‌پوشاند دیده می‌شود. از دیگر نقش‌های آن می‌توان نقش خرچنگی و چهارچنگ را که به ماهی هرات معروف است نام برد.

فرش لیلیان

از نظر رنگبندی:

برای رنگرزی فرش لیلیان از رنگزاهای طبیعی و گیاهی به صورت سنتی استفاده می‌کردند. رنگ متن بیشتر قالی‌های آن منطقه قرمز دوغی می‌باشد. اما رنگ‌های سرمه‌ای، لاکی، کرم، گاها با زمینه آبی هم دیده شده است. در حاشیه قالی‌ها نیز به تناسب از رنگ متن لاکی یا سرمه‌ای استفاده می‌شده است.

در نحوه رنگرزی این منطقه تفاوت‌هایی با سایر نقاط دیده می‌شود. البته این تفاوت‌ها باعث بالا رفتن کیفیت  و متمایز ساختن فرش‌های این منطقه از دیگر مناطق شده است:

رنگرزان شهر لیلیان برای ساختن رنگ‌های آبی و سورمه‌ای از نیل استفاده می‌کردند. برای این مهم، بهترین گونه نیل، که نیل بنگال می‌باشد را به کار می‌بردند. امروزه نیز همچنان برای رنگ پارچه چین به صورت سنتی از این رنگ برای رنگرزی استفاده می‌کنند. آنان برای تولید رنگ قرمز نیز از روناس استفاده می‌کردند. اما چیزی که در مورد این کار همه را متحیر نموده این است که با چه ورد یا فرمولی می‌توانند آن رنگ مسی درخشان را از روناس بگیرند!

فرش لیلیان

رنگی که از روناس می‌گیرند قرمزهایی به دست می‌دهد که به زرد و نارنجی تمایل دارند و اگر فرض را بر این بگیریم این قرمز را از قرمزدانه گرفته‌اند باید دانست که این قرمز به آبی و بنفش تمایل دارد.

شیوه‌ای که آن‌ها استفاده می‌کردند بدین صورت بوده است:

پس از این که خامه را با روناس رنگ می‌کردند آن را در آب انگور کهنه قرار می‌دادند. این عمل باعث می‌شد تا خامه‌ها از نظر کیفی و براقیت، جلا و درخشانی ابریشم را پیدا کنند. فرش‌هایی که در بافت آن‌ها از این خامه استفاده می‌شود، هر چه بیشتر پاخورده شوند براق‌تر و درخشان تر به نظر می‌رسند. گفته شده است بهبودی‌ها نیز به دنبال پیدا کردن این تکنیک بوده‌اند.

بقیه تنالیته‌های رنگ قرمز را از روناس می‌گرفتند. خامه رنگ شده با روناس را در دوغ قرار می‌دادند و رنگ دوغی (صورتی) به دست می‌آمد. سپس خامه‌ی با روناس رنگرزی شده را در قره قوروت قرار می‌دادند و رنگ گلی به دست می‌آمد. باقی رنگ‌ها را هم مانند زرد طلایی از اسپرک، خردلی از برگ مو، و گردویی را از پوست گردو به دست می‌آوردند.

فرش لیلیان، علاوه بر طرح و نقش‌های خاص و رنگرزی متفاوت نسبت به سایر مناطق، دارای ویژگی دیگری نیز می‌باشد که آن را از نظر کیفیت جزو مرغوب‌ترین فرش‌ها کرده است. پشم استفاده شده در آن‌ها از گوسفند برگن (گوسفند زیر یک سال) و اولین چین آن‌ها است. از این راه مرغوب‌ترین و طویل‌ترین پشم تهیه می‌شود و تاثیر مستقیم آن را در کیفیت فرش لیلیلان می‌توان دید.

در اینجا چند نمونه قالی لیلیان می‌بینیم:

همچنین بخوانید: در ستایش فرش بیجار

سی‌پرشیا مگ


اگر می‌خواهید به آهنی‌ترین فرش جهان بنگرید باید فرش بیجار را نظاره‌گر شوید. بیجار در استان کردستان در غرب ایران قرار دارد و دومین مرکز مهم قالی‌بافی در این استان است. این شهر در زمان شاه اسماعیل صفوی ساخته شد و به‌عنوان مرکز منطقه‌ گروس انتخاب شد. امروزه تجار قدیمی فرش هنوز هم قالی قدیمی بیجار را با نام گروس می‌شناسند. اگرچه برخی از فرش‌های این ناحیه را بافنده‌های افشاری می‌بافند که در شمال بیجار و اطراف تکاب زندگی‌ می‌کنند. این فرش‌ها با نام افشار بیجار نیز معروف است.

فرش بیجارفرش پرده‌ای گروس
فرش بیجار در دوران قاجار:

با توجه به تاریخ فرش‌های به جا مانده بیجاری می‌توان گفت که فرش بیجار به احتمال زیاد در دوران قاجار همزمان با رشد قالی‌بافی ایران و حضور شرکت‌های خارجی در اواخر این دوران رو به گسترش گذاشته است. فرش‌های بیجار اولیه توسط خان‌های کرد یا امرا و فرماندهان برای استفاده شخصی یا هدیه به مقامات دولتی سفارش داده می‌شدند. گاهی این فرش‌ها همراه با کتیبه‌هایی بافته می‌شدند تا به‌عنوان هدیه به وزیران دوران قاجار داده شوند. نمونه‌های فراوانی از آن‌ها امروزه در موزه‌های ایران و جهان و حراج‌های بزرگ هنری وجود دارد.

«فرش را در بسیاری از نقاط ایران می‌بافند. بهترین انواع، بدون تردید، از آن کردستان است که نمونه‌های خوبی از آن‌ها در موزه‌‌ها وجود دارد. در اینجا طرح بافته شده به مانند بسیاری نمونه طرح‌های نامتناسب فرنگی، نقش گل و دسته گل یا نقوش دیگری نیست که از یک زمینه یکنواخت بیرون جهیده باشد؛ بلکه بیشتر به یک لایه گل می‌ماند که روی زمینه پخش شده یا دشتی است از گل‌های وحشی در بهار. سبک بسیار مقتضی‌تری از تزئین برای بافته‌های مخصوص زیر پا.»           

                                                                     رابرت مرداک اسمیت

فرش بیجار در دوران پهلوی:

در دوران پهلوی نیز قالی‌بافی در بیجار رواج داشته است. اگرچه جنگ جهانی دوم تاثیر مستقیمی روی قالی‌بافی داشت و چند سالی باعث کاهش رونق آن شده است. چنانچه سیسیل ادواردز می‌گوید: «در سال 1938 که در حدود 1000 دستگاه بافندگی در این ناحیه مشغول کار بود و فراورده سالانه آن به هزار تخته می‌رسید. سپس جنگ جهانی دوم آغاز گشت… بار دیگر میزان قالی‌بافی در بیجار به مقدار زیادی تنزل یافت.

در سال 1948 هنگامی که از همدان به بیجار رفتم انتظار داشتم علائمی از آغاز فعالیت مجدد در این زمینه مشاهده نمایم، مثلا در بیجار و روستاهای اطراف آن دستگاه‌های بافندگی که به کار اشتغال دارند نظر مرا جلب کند، ولی مایوس شدم، چه در تمام شهر فقط یک تخته قالی بر دار دیدم. وضع روستا‌ها نیز بهتر از شهر نبود. کل میزان فراورده این ناحیه نیز به زحمت به 20 تخته در ماه می‌رسید.» از سال‌های 1340 به بعد بسیاری از مراکز فرش‌بافی بیجار تجدید حیات یافت و تاکنون نیز بافت فرش بیجار ادامه دارد.

به راستی چرا فرش بیجار در بازارهای داخلی و جهانی مشتریان خاص خودش را دارد؟

فرش‌های بیجار به دلیل دوام و اندازه‌های بزرگ پارچه برای کاخ‌ها شهرت جهانی دارند. این فرش‌ها در عین پرکاری به علت دارا بودن رنگ‌آمیزی‌های زیبا نرمش و هماهنگی خاصی دارند. البته ویژگی‌های دیگر فرش بیجار نیز در محبوب بودنش تاثیر دارد.

مواد اولیه

مواد اولیه استفاده شده در فرش بیجار پشم محلی بیجار است. پشم مصرف شده معمولا از پشم‌های منطقه است. اخیرا برای چله به جای پشم از نخ پنبه استفاده می‌شود. به طور بسیار محدود در فرش‌های قدیمی از ابریشم استفاده شده است.

رنگ

رنگ‌های لاکی، آبی، نیلی، سبز و سرمه‌ای در فرش امروز دیده می‌شوند. رنگ فرش‌های اولیه فرش بیجار قرمز، گلی، دوغی، پنبه‌ای، صورتی، بنفش، قهوه‌ای، شتری، کرم، سبز، آبی، قهوه‌ای، و طلایی است. توانایی رنگرزان بیجاری در حدی است که قابلیت تولید تمام طیف‌های رنگی را دارند. رنگ‌های زیبای فرش‌های بیجار از برگ مو، پوست گردو، پوست پیاز، انار، سماق، دانه ورک، اسپرک، قرمز دانه، نیل و رناس به دست می‌آید.

فرش بیجارواگیره قدیمی  بیجار، طرح سمنبر خانم
طرح و نقش

لچک‌وترنج، قابی، ماهی درهم، گل فرنگ و اسلیمی از انواع طرح‌های فرش بیجار است. انواع نقوش اسلیمی، ماهی درهم، لچک‌وترنج، میناخانی، مستوفی، مران، حلوایی، حیوان‌دار، بته، دسته گلی، گل میرزاعلی، گل وکیلی و گل سرخی، و خرچنگی در فرش‌های بیجار دیده می‌شود. انواع مختلف لچک‌وترنج‌های هندسی به صورت کف ساده در قالی‌های قدیم بیجار نیز بسیار دیده شده است. طرح سمنبر خانم و طرح اسلیمی دهن‌اژدر از طرح‌های معروف قالی قدیم بیجار است.

فرش بیجارفرش بیجار، طرح اسلیمی دهن اژدر، 1900، حراج ساتبیز
بافت

قالی‌های بیجار با گره متقارن بافته شده‌اند. به طور معمول قالی قدیمی بیجار دارای سه پود از پشم ضخیم است که با استفاده از ابزارهای خاص فلزی یا یک شانه آهنی سنگین در میان رج‌ها قرار می‌گیرد و بافت انجام می‌شود. امروزه قالی‌های بیجار همگی از نوع دو پود است. فراوانی ردیف پودها موجب می‌شود که قالی‌های بیجار، شکل ظاهری و سختی متمایزی داشته باشند و به قالی آهنی معروف شوند. این قالی‌ها در ابعاد مختلفی بافته می‌شوند، از پشتی‌های کوچک و قالی‌های ذرع و نیم گرفته تا کناره‌ها و قالی‌های بزرگ.

فرش بیجار

فرش بیجار و سنندج چه شباهت‌ها و تفاوت‌هایی دارند؟

فرش بیجار و سنندج دارای تفاوت‌ها و شباهت‌هایی‌اند. چنانچه سیسیل ادواردز درباره فرش‌های قدیمی بیجار می‌گوید: «هنگام برآورد و ارزش‌یابی قالی در دنیا، قالی بیجار مقام خاصی را حایز است. مانند قالی سنه، بافت و جنس منحصر به فردی دارد که در ایران و سایر کشورهای جهان نظیر آن را نمی‌توان یافت. نیز مانند قالی سنه دست نخورده باقی مانده و تحت نفوذ تزیین‌کنندگان خارجی قرار نگرفته است. بافت و رنگ و طرح آن با وجود خاص بودن و… مملو از ویژگی‌هایی است که به قالی‌بافان این ناحیه تعلق دارد.»

همچنین جواد یساولی بعداز اشاره به اینکه تولیدات ناحیه قالی‌بافی بیجار مشتمل بر شهر بیجار و روستاهای اطراف آن، به تولیدات همسایه‌اش سنه شباهت فراوان دارد، می‌گوید: «بافت فشرده و ضخیم و زمخت محصولاتی را عرضه می‌دارد که برای سال‌ها دوام آن را تضمین می‌کند. این فشردگی و زمختی را بایستی تا حدی مدیون پودی دانست که بر خلاف تولیدات سنه، به صورت دوتایی استفاده می‌شود. طرح قالی بیجار شباهت به قالی سنه دارد؛ اما رنگ‌های قالی بیجار تقریبا همیشه تیره‌اند. رنگ‌های روشن‌تر نیز به کار برده می‌شود؛ اما رنگ تیره یکی از وجوه متمایز قالی بیجار از تمام قالیچه‌های فرقان، سنه، ساروق و محال است که با طرح هراتی بافته می‌شوند.»

منابع

ادواردز، آرت‍ور س‍س‍ی‍ل. 1362. ق‍ال‍ی‌ ای‍ران‌. م‍ه‍ی‍ن‌دخ‍ت‌ ص‍ب‍ا. تهران: ان‍ج‍م‍ن‌ دوس‍ت‍داران‌ ک‍ت‍اب.
ژوله، تورج. 1381. پژوهشی در فرش ایران. تهران: یساولی.
صباحی، طاهر. 1393. قالین؛ چکیده‌ای از تاریخ و هنر قالی بافی مشرق زمین. تهران: گویا، کمیسیون ملی یونسکو-ایران، فرهنگستان هنر، میراث فرهنگی.
صوراسرافیل، شیرین. 1385. فرش‌های کردی 1: کردستان. تهران: نشر تاریخ ایران.
مرداک اسمیت، رابرت. 1399. هنر ایران. کیانوش معتقدی. تهران: خط و طرح.
یساولی، جواد. 1375. مقدمه‌ای بر شناخت قالی ایران. تهران: یساولی.

Peter F. Stone, (2013), Oriental Rugs: An Illustrated Lexicon of Motifs, Materials, and Origins, North Clarendon :Tuttle.
Abraham Levi Moheban, 2015, The Encyclopedia of Antique Carpets: Twenty-Five Centuries of Weaving, Princeton Architectural Press.

شما می‌توانید تجربیات و نظرات خود را درباره خصوصیات و کیفیت این فرش‌ با ما در میان بگذارید. همچنین می‌توانید فرش‌های بیجار با انواع طرح‌ها را از فروشگاه فرش دست‌باف سی‌پرشیا به‌صورت اینترنتی خریداری نمایید.

سی‌پرشیا مگ

آدرس کوتاه: https://www.cpersia.com/mag/fa/5521

در قسمت قبلی مهمترین موزه های فرش دستباف در جهان به بررسی دو موزه مهم در این حوزه پرداختیم: موزه فرش باکو و موزه هنر وین. در ادامه این مطلب قصد داریم تا تعدادی دیگر از مهمترین موزه‌های فرش دستباف را بررسی نماییم. بعضی از این موزه‌ها به صورت تخصصی تنها به نمایش دادن فرش دستباف می‌پردازند، و برخی دیگر در زمره موزه‌های هنری قرار می‌گیرند و در میان انبوه آثارشان، فرش‌های نفیس دستباف را نیز در معرض دید مخاطبان قرار می‌دهند.

موزه لوور

موزه لوور پاریس یکی از بزرگ‌‌ترین موزه‌های جهان است و آثار تاریخی بسیار زیادی را در خود جای داده است. لوور بزرگترین موزه هنر و بنایی تاریخی در مرکز شهر پاریس می‌باشد. در این موزه بالغ بر 38000 اثر هنری مربوط به پیش از تاریخ تا سده 21 میلادی در فضایی بالغ بر 72735 متر مربع جمع‌آوری و در معرض دید قرار گرفته است. در سال 2017 میلادی، موزه لوور، با 8/1 میلیون بازدید کننده، در فهرست پربازدیدترین موزه‌های جهان قرار گرفت.

موزه لوور از سال 1793 میلادی تا امروز به عنوان «موزه عمومی» فعال بوده و تمرکز اصلی خود را بر روی هنر، تاریخ بشر و فرهنگ قرار داده است. از مهمترین آثار این موزه می‌توان به لوح حمورابی، تابلوی بانوی صخره‌ها و تابلوی مونالیزا اثر لئوناردو داوینچی اشاره کرد. در میان تمام این آثار، بازمانده‌هایی از هنر ایران پیش و پس از اسلام نیز به چشم می‌خورد. فرش دستباف نیز از جمله همین محصولات است.

در گذشته، پادشاه‌های کشورهایی مثل ایران قالی‌هایی نفیس را به عنوان هدایای دیپلماتیک به پادشاهان دیگر کشورها اهدا می‌کرند. فرش‌های ارزشمند متعددی در موزه لوور نگهداری می‌شود. یکی از مهمترین این آثار، فرشی ابریشمی بافته شده در کاشان با نقشی از حیوانات است. تاریخ بافت این قالی به اواخر قرن شانزدهم بازمی‌گردد.

موزه ویکتوریا و آلبرت لندن

این موزه به جهت داشتن ذخائر غنی آثار هنری از جمله برترین موزه‌های جهان است. از نظر هنرهای تزئینی، بزرگ‌ترین موزه جهان به شمار می‌رود. این موزه مجموعه‌ای از حدود 2.3 میلیون اشیایی را دارد که بیش از 5000 سال از خلاقیت بشر را در خود جای داده‌اند.

این موزه در سال 1852 تأسیس گردیده و به نام ملکه ویکتوریا و پرنس آلبرت که در جوانی درگذشت نام‌گذاری شده است. موزه ویکتوریا و آلبرت در منطقه برامپتون لندن از شهرک سلطنتی کنزینگتون و چلسی، واقع شده است. موزه ویکتوریا و آلبرت که مساحتی برابر 5?1 هکتار را پوشش می‌دهد دارای 145 گالری‌ است. گستره مجموعه‌های آن از 5000 سال آثار هنری، از دوران باستان تا به امروز، از فرهنگ‌های اروپا، شمال آمریکا، آسیا و شمال آفریقا را فرا می‌گیرد.

مجموعه بی‌نظیری از صنایع دستی، از سازهایی بسیار قدیمی تا کوزه‌ای هشتصد ساله و همچنین فرش‌های دستباف در این موزه نگهداری می‌شوند. یکی از مهمترین این آثار فرش معروف اردبیل است که در این موزه در دیدرس بازدیدکنندگان قرار دارد. فرش اردبیل یا همان قالی شیخ صفی قدیمی‌ترین و در عین حال یکی از بزرگترین و زیباترین فرش‌های جهان است.

این قالی از لحاظ تاریخی نیز سند و مدرک مهمی محسوب می‌شود. زیرا دارای تاریخ و امضا می‌باشد و در سال 1539 میلادی (946 هجری)، یعنی سیزدهمین سال سلطنت پنجاه و دو ساله شاه طهماسب بافته شده است.

موزه متروپولیتن نیویورک

موزه متروپولیتن یکی از بزرگ‌ترین و مشهورترین موزه‌های جهان است و در منهتن نیویورک و در مجاورت ضلع شرقی سنترال پارک قرار دارد. این موزه در 1872 میلادی افتتاح شده است و مجموعه‌ای درخشان از فرهنگ و تمدن و هنر بشر را در خود جای داده است.

آثاری بی‌همتا، زیبا و همچنین گران‌بها در موزه متروپولیتن نیویورک وجود دارد. نمایش آنها متروپولیتن را به یکی از پربازدیدترین موزه‌های شهر تبدیل کرده است. توانسته حدود چهار میلیون بازدیدکننده را به سمت خود جلب کند. در میان انبوهی از این آثار هنری فرش‌های دستباف نیز خودنمایی می‌کنند.

این موزه زیباترین و مشهورترین فرش‌های صفوی را در خود جای داده است. یکی از معروف‌ترین این قالی‌ها فرش بازوبندی است که شکوه هنر ایرانی را به رخ جهانیان می‌کشد. این فرش که در اول قرن شانزدهم بافته شده است، طرح هندسی ستاره‌ای را دارد که مبارزه سیمرغ و اژدها را نشان می دهد.

برای ادامه کلیک کنید : مهمترین موزه های فرش دستباف در جهان (قسمت سوم)

سی پرشیا

آدرس کوتاه: https://www.cpersia.com/mag/fa/5433

موزه های فرش

مهمترین موزه های فرش: موزه‌ها همواره محلی برای یادآوری تاریخ بوده‌اند. تاریخی به گستردگی تمام تمدن‌ها و فرهنگ‌ها. موزه‌ها برای انسان امروزی همچون عبرت‌گاهی‌ست که می‌تواند بازتابی از اصالت و صلابت آبا و اجدادی هر منطقه باشد. در میان آثار مختلفی که در موزه‌های مختلف به نمایش در می‌آیند آثار هنری از جمله مهترین آن‌ها هستند.

آثار به جای مانده از کهن‌ترین تاریخ‌های تمدن و حتی گاهی پیش از تمدن ناگفته‌هایی از تاریخ را در دل خود جای می‌دهند که شاید در هیچ کتاب تاریخی نتوان آن‌ها را یافت. از دیگر نکات جذاب موزه‌ها ایجاد حس و حال گذشته‌های دور است و در نتیجه شگفتی دیدن آثارشان چند برابر می‌شود.

موزه های فرش

صنایع دستی گوناگونی نیز در تمام موزه‌ها یافت می‌شوند. گاه هیچ عددی برای ارزش آن‌ها نمی‌توان متصور شد. فرش دستباف نیز از جمله همین آثار هستند که نمونه‌های نفیس و قدیمی آن‌ها در جای جای دنیا چشم بازدیدکنندگان زیادی را به خود جلب نموده‌اند. قالی‌هایی که نه تنها اطلاعات گسترده‌ای از تاریخ را می‌توانند بیان نمایند، بلکه جلوه‌گاهی از زیبایی‌شناسی هنر مردمان سرزمین‌های مختلف هستند.

از قدیمی‌ترین فرش‌ها تا بزرگترین آن‌ها در موزه‌های گوناگونی نگهداری می‌شوند. در میان انبوهی از موزه‌ها، تعدادی از آن‌ها هستند که یا تماما فرش‌‌های دستباف را به نمایش می‌گذارند و یا در کنار دیگر آثارشان، نفیس‌ترین فرش‌ها را نیز در دید مخاطبین قرار می‌دهند. در زیر نگاهی خواهیم انداخت به مهمترین این موزه‌ها که فرش‌های ارزشمندی را در خود جای داده‌اند.

موزه فرش باکو:

موزه های فرش

موزه فرش باکو یکی از موزه‌های مهم جهان است و با داشتن بزرگترین مجموعه فرش‌های مختلف جهان، نخستین موزه تخصصی در حوزه هنر قالی‌بافی و فرش‌بافی نیز به شمار می‌رود. دستور احداث موزه فرش آذربایجان در سال 1967 میلادی صادر شد و این موزه در مکان‌های متعددی برگزار شد. اما در سال 2007، الهام علیف، رئیس‌جمهور وقت آذربایجان فرمان داد تا مکانی اختصاصی و درخور برای این مجموعه احداث شود.

این موزه در مجموع از سه بخش تشکیل شده است. در بخش اول بیش از 650 قالیچه، گلیم، زیلو، پلاس، جاجیم و غیره وجود دارد که اکثرشان در قرن‌های 18 و 19 میلادی بافته شده‌اند. فرش‌های این بخش قالی‌هایی مسطح و بدون پرز هستند که از دو طرف قابل استفاده می‌باشند.

موزه های فرش

بخش دوم این موزه به بخش فرش‌های کرک دار مشهور است. از 4 بخش مجزای فرش گوبا شیروان، کاراباخ، تبریز و گنجه‌کازاخ تشکیل‌شده که با طرح‌های زیبا و رنگ‌های گوناگون چشم همگان را به خود خیره نموده‌اند. بخش بعدی این موزه شامل محصولاتی است که در ساخت آن‌ها به‌جای پارچه از فرش استفاده شده است. مانند خورجین، سیجیم (طناب)، قشلیق (کیف متصل به زین)، هیبا (کیف کوچیک) و چوال (کیف نگهداری غلات).

موزه تاریخ هنر وین

این موزه در وین پایتخت اتریش قرار دارد. بنای مجلل آن در رینگ‌اشتراسه واقع شده و بالای آن گنبدی هشت‌ضلعی ساخته شده است. این بنا بزرگترین موزه هنری اتریش است و در زمره معروف‌ترین موزه‌های هنری جهان قرار دارد.

موزه های فرش

موزه وین در سال 1891 همزمان با موزه تاریخ طبیعی به دست فرانتس یوزف یکم (پادشاه اتریش-مجارستان) افتتاح شد. نمای خارجی دو موزه مشابه است و روبروی یکدیگر قرار گرفته‌اند. هر دو بنا بین سال‌های 1871 و 1891 بر پایه طرح‌های گوتفرید زمپر و کارل فرایهر فون هاسناور ساخته شده‌اند.

امپراتور به منظور تهیه مکانی مناسب برای گردآوری هنر گرانقدر دودمان هابسبورگ و در معرض عموم قرار دادن آن‌ها، دستور به ساخت دو موزه رینگ‌اشتراسه داد. آثار نقاشانی مثل بروگل، دورر، روبنس، رامبراند، ون‌دایک،کاواجیو، کاوالتو از جمله مهمترین آثار این موزه هستند. فرش‌های دستباف نیز از جمله آثاری‌ست که در این موزه در معرض دید مخاطبین قرار دارد.

موزه

از جمله مهمترین این فرش‌ها می‌توان به قالی تمام ابریشم شکارگاه که در سال 949 شمسی اصفهان بافته شده، قالی تمام ابریشم و زربافت شکار مربوط به دوره صفوی در کاشان و در نیمه اول قرن شانزدهم و قالی سراسر گل و جانور که در سال 949 شمسی اصفهان بافته شده، اشاره نمود.

برای ادامه کلیک کنید : مهمترین موزه های فرش دستباف در جهان (قسمت دوم)

سی پرشیا

آدرس کوتاه: https://www.cpersia.com/mag/fa/5400

 

فرش‌ های نواحی مختلف

اصالت فرش‌ های نواحی مختلف و قدیمی، نه فقط بسته به طرح و نقش‌های معمول مناطق مختلف که ریشه‌های فرهنگی و تاریخی دارد، بلکه متاثر از عوامل محیطی نیز بوده است. چنین تفاوت‌هایی اگر چه با گسترش ارتباطات و انتقال مصالح مختلف قالیبافی بین مناطق مختلف تا حدودی کمرنگ‌تر شده است، ولی همچنان وجود دارد و سبب می‌شود که فرش مناطق مختلف ایران، هر یک دارای مشخصه‌های منحصر بفردی باشند. البته بایستی در نظر گرفت که با گسترش ارتباطات و تسهیل حمل و نقل، امروزه قالی با نقشه تبریز، با پشم تولید شده در کشور استرالیا که با رنگ‌های وارداتی از اروپا در اراک رنگرزی شده است، در نیشابور بافته می‌شود.

فرش‌ های نواحی مختلف

در خصوص فرش‌های مناطق مختلف قالیبافی ایران چند نکته قابل توجه است که آگاهی از آنها جالب خواهد بود. بسیاری از فرش‌های مناطق ایران، توسط عشایر بافته می‌شوند. عشایری که ساکن شهر یا روستای خاصی نیستند و بین چند منطقه در حال کوچ هستند. در مورد این گونه فرش‌ها عنوان نام ایل یا قوم، دقیق‌تر از عنوان محل بافت است. همچون: ترکمن، قشقایی، بختیاری، شاهسون، لری، کردی و …

نقشه پراکندگی اقوام ایرانی

در ادوار گذشته برخی از اقوام از سرزمین‌های خود به مناطق دیگری کوچانده، تبعید و در شهرهایی اسکان داده شده‌اند. ولی این اقوام به طور معمول در هر منطقه فعالیت قالیبافی خود را ادامه داده‌اند. اگر چه ممکن است که در طی این رفت و آمدها و تغییرات محل سکونت، تغییراتی نیز در ماهیت فرش‌های تولیدی این اقوام، چه به لحاظ طرح و نقش و رنگ و چه به لحاظ مصالح قالیباقی رخ داده باشد ولی همچنان از عنوان قوم برای این فرش‌ها استفاده می‌شود. مثل قوم افشار که بافندگان ماهر فرش بوده و در زمان شاه اسماعیل صفوی از آناتولی عثمانی به ایران آمدند. آن‌ها طی ادوار گذشته به مناطق مختلفی کوچانده شده‌اند.

در برخی از انواع فرش‌ها، گفتن نام خاصی که برای آن گونه فرش کاربرد دارد، رایج‌تر از محل بافت و حتی نام قومی است که فرش را بافته است. برای مثال یلمه و گبه نام دو نوع فرش معروف عشایری است. یلمه توسط عشایر ترک زبان که بیشتر در مناطق استان اصفهان ساکن هستند و گبه توسط عشایر استان فارس (عمدتا عشایر لر و قشقایی) که بیشتر در استان فارس ساکن هستند بافته می‌شود.

شهرهای معروف

‌برخی از استان‌ها مثل آذربایجان شرقی، مرکزی و یا همدان، هر یک دارای شهرهای معروفی برای قالیبافی هستند. فرش‌های بافته شده در این شهرها، هر یک دارای هویت مستقلی است و فقط به علت همجواری این شهرها در یک استان، نمی‌توان این فرش‌ها را در یک گروه طبقه‌بندی کرد. برای مثل در آذربایجان شرقی: تبریز و هریس. در مرکزی: فراهان و ساروق و در استان همدان: ملایر و تویسرکان مثال‌هایی بر این موضوع هستند.

فرش‌ های نواحی مختلف

برخی از شهرها و روستاها اصلی‌ترین مناطق قالیبافی در ایران هستند که فرش‌های تولیدی هر یک از آن‌ها مشخصه‌های متمایز کننده خود را از جنبه‌های طرح و نقش، رنگ، مصالح، بافت و نوع گره، ارتفاع پرز قالی و … دارا هستند و برای آشنایی با ویژگی‌های هریک از آنها، سالها تحقیق و بررسی لازم است.

این مقدمه ای مختصر بود بر ویژگی‌های فرش‌ های نواحی مختلف ایران. در مقاله‌های دیگر، به بررسی ویژگی‌های فرش‌های بافته شده در هر یک مناطق قالیبافی ایران خواهیم پرداخت.شما نیز می‌توانید نظرات و تجربیات خود را با ما و دیگران در میان بگذارید.

همچنین بخوانید : آشنایی با اجزای فرش دستباف و خصوصیات آن ها

سی پرشیا مگ

آدرس کوتاه: https://www.cpersia.com/mag/fa/4950