سفارش تبلیغ
صبا ویژن

همه چیز در مورد فرش ایرانی

فرش کاشان

فرش کاشان یکی از بهترین فرش‌های ایرانی است. کاشان از زمان صفویه مرکز تولید ابریشم بوده و برخی از بهترین فرش‌های کلاسیک ایرانی را به خود نسبت داده است. یکی دیگر از سوابق درخشان کاشان در زمینه تولید فرش، بافت فرش‌هایی نفیس در دوره صفویه است که اکنون در موزه‌ها و مجموعه‌های بزرگ نگهداری می‌شوند. همچنین فرش‌های ابریشمی مزین به نقره و طلا، معروف به فرش‌های شاه‌عباسی نیز، به کاشان نسبت داده می‌شوند.

تاریخچه فرش کاشان

قدمت بافت فرش در کاشان به حدود چهارصد سال پیش برمی‌گردد. در آن زمان شهر کاشان در مرکز جاده‌های ایران قرار داشت و همه کاروان‌ها در این مسیر حرکت می‌کردند. اولین فرش‌های ابریشمی ایران در کاشان بافته شد و اولین مرکز تولید ابریشم ایران در کاشان بوده است. 300 سال پیش فرش‌های ابریشمی و پشمی با بالاترین کیفیت مواد اولیه در این منطقه تولید شدند. در گذشته پشم مرینوس از منچستر و استرالیا وارد می‌شد اما امروزه از پشم سبزوار استفاده می‌شود که البته کیفیت بالایی دارد. قابل ذکر است که بسیاری از افراد مشهور تاریخ، مانند مارکوپولو، نایت شاردن و آنتوان شرلی، همگی هنر کاشان را در زمینه منسوجات، قالیچه و فرش ستوده‌اند.

فرش کاشان

رنگ‌ها و نحوه رنگرزی

رنگ‌آمیزی فرش کاشان با رنگمایه‌های آبی‌، قرمز و بژ است. برخلاف فرش نایین و تبریز، این فرش‌‌ها پس از بافت شسته نمی‌شوند. به همین دلیل پشم آنها زرد می‌شود و فرش پس از اولین شستشو کمی تغییر می‌کند. از نظر رنگ‌بندی مورد استفاده، در گذشته بیشتر رنگ‌ها با کنتراست بالا و بسیار زنده بودند. امروزه به دلیل بازار این محصول، از رنگ‌های ملایم‌تری نیز استفاده می‌شود.

 نوع بافت

فرش کاشان قطر و وزن بیشتری نسبت به سایر فرش‌های شهری ایرانی دارند، اما فرش‌های قدیمی کاشان بسیار ظریف‌تر بودند. تار و پود بطور معمول از پنبه و در مواردی از ابریشم یا پشم بافته می‌شدند. آنها رنگ‌های کم و تنوع طرح بالایی داشتند. رج‌شمار بطور معمول کم و بین 30 تا 45 رج است و کیفیت بافت خوب و هماهنگ است.

فرش کاشان

ویژگی های فرش کاشان

به طور کلی فرشبافی کاشان را می‌توان از نظر طرح و جزئیات فنی بافت به چند دسته کاملا مجزا تقسیم کرد که شامل محصولات کاشان‌، نطنز و جوشقان می‌شود. بیشتر پشمی که در بافت فرش کاشان استفاده می‌شود از گله مناطقی مانند خراسان‌، آذربایجان‌، کرمانشاه و تهران تولید می‌شود. اندازه پرز در فرش‌های بافته شده در مناطق مختلف کاشان متفاوت است. به عنوان مثال‌، در فرش‌های پشمی خود کاشان‌، ارتفاع پرز متوسط است. در حالی که در فرش‌های روستایی کاشان مانند آران‌، این پرز در بافت‌های رایج این روستا بلندتر است و رنگ‌های ابتدایی‌تری نیز دارد. یکی از ویژگی‌های کلی وجود زمینه لاکی با حاشیه زرشکی است.

استادان قالیبافی کاشان از بزرگان و اساتید رشته

از چهره‌های معروف فرشبافی کاشان می‌توان به میرزا نصرالله و آقایان افسری، کریم پور، اصفهانی و تقدیسی اشاره کرد. برخی از این بزرگواران هنوز در قالیبافی کاشان و بخشی از بازار این هنر مشغول به کار هستند.

فرش کاشان

انواع طرح‌های فرش کاشان

فرش کاشان از نظر طرح و نقش بسیار شبیه شهر اصفهان است. می توان گفت که از نظر طراحی، تحت تأثیر طراحی اصفهان است. تنها تفاوت این است که ظرافت و دقت فرش اصفهان را ندارد و از رنگ‌ بندی کمتری نیز در آن استفاده می‌شود. خوب است بدانید که در گذشته از نقوش پرنده بیشتر برای بافت در داخل ترنج و حاشیه استفاده می‌شد. در حالی که امروزه از طرح‌های گل شاه‌عباسی استفاده می‌کنند. این طرح بسیار زیبا و منحصر به فرد است و طرفداران زیادی را به خود جلب کرده است. همانطور که می‌دانید طرح‌های فرش و قالی در هر منطقه ریشه در فرهنگ و شرایط قومی مناطق دارد. شهر کاشان نیز از این قاعده مستثنی نیست. ترنج، محراب، محتشم، گلدان و درخت، شکار حیوان، سجاده یا فرش نماز، فرش پنج رنگ کاشان از جمله طرح‌های معروف کاشان هستند.

فرش کاشان

تعداد کمی فرش وجود دارد که شهرت آنها با فرش کاشان رقابت کند.این نام نشان دهنده بالاترین استانداردها در تولید سنتی است. گفته می‌شود یکی از معروف‌ترین فرش‌های ایرانی، فرش اردبیل در موزه ویکتوریا و آلبرت لندن‌، در کاشان گره خورده است. در امپراتوری ایران، کاشان یکی از مهمترین مکان‌های تجاری در جاده ابریشم معروف بود که امروزه نیز وجود دارد. اما امروزه این مکان اهمیت خود را از دست داده است. امید است با تلاش و نو‌آوری، خلاقیت به این فرش زیبا و ارزشمند بازگردد.

همچنین بخوانید: قالی صابر نامی درخشان در فرشبافی معاصر مشهد

سی پرشیا

آدرس کوتاه: https://www.cpersia.com/mag/fa/6614

 


قالی ساروق

قالی ساروق در روستای ساروق واقع در چهل کیلومتری شمال سلطان‌آباد که اکنون به اراک معروف است، تولید می‌شود. اگرچه این منطقه به دلیل تولید فرش از ابتدا شناخته شده بود، اما در اواخر قرن نوزدهم به شهرت رسید. هر فرش ساروق یک هنر منحصر به فرد است که با افزایش سن می‌تواند ارزش خود را افزایش دهد.

محل بافت قالی ساروق

ساروق و جیریا دو روستا در شمال اراک هستند که بافندگانشان مهارت خاصی در بافت فرش دارند. سابقه چند صدساله بافت فرش در این دو منطقه، باعث شهرت نام تجاری فرش ساروق شده است. تجار کشورهای اروپایی و آمریکایی با برند ساروق آشنا هستند. البته بافت این فرش در روستای جیریا رونق بیشتری دارد و اکثر فرش‌های ساروق توسط اهالی این روستا بافته می‌شوند.

طرح‌های شاخص

قالی ساروق بر روی تار و پود پنبه‌ای بافته می‌شود و می‌تواند دارای طرح و نقش منحنی یا هندسی باشد. برخی از نقشه‌های اصیل ساروق عبارتند از: مرغ و ماهی، مستوفی، گل و بوته، شاه عباسی، افشان و ترنج با گل و جانور، که بعدها به عنوان الگوی قالیبافان ساروقی قرار گرفتند. یکی از زیباترین جلوه‌های قالیبافی در ساروق قالیچه‌های تصویری است. همچنین فرش ساروق مهاجران به عنوان نفیس‌ترین فرش آنتیک ساروق شناخته می‌شود. ساروق مهاجران نامی احترام‌برانگیز در بازار فرش است که فقط به تعداد انگشت شماری از فرش‌های ساروق اطلاق می‌شود. این قالی‌ها در نهایت مهارت و استادی با ذوق هنری تحسین برانگیز و با استفاده از مرغوب‌ترین پشم بره‌ای بافته شده‌اند. فرش‌های مهاجران به طور طبیعی با رنگ‌های درخشان رنگرزی شده‌اند. این فرش‌ها با پرزهای کوتاه پرداخت شده است تا زیبایی پشم‌های درخشان و تنوع رنگی چشمگیر آن‌ها، به خوبی جلوه‌گری کند.

قالی ساروق

نحوه رنگرزی و رنگ‌های غالب

رنگ‌های غالب مورد استفاده در طرح‌های قالی ساروق شامل نارنجی سوخته، بژ، قرمز، قهوه‌ای، سبز، کرم یا آبی روشن است. معمولا در نمونه‌های جدیدتر، از یک صورتی خاص به نام دوغی استفاده می‌شود. این رنگ با ترکیب مواد رنگزای قرمز با ماست به دست می‌آید. معمولا از رنگ‌های قرمز روشن، فیروزه‌ای یا زرد روشن برای ایجاد کنتراست بین زمینه و نقوش استفاده می‌شود. رنگرزی خوب پشم، یکی از ویژگی‌های قالی ساروق است. به طور معمول روناس، پوست انار و پوست گردو از جمله اصلی‌ترین مواد طبیعی مورد استفاده در رنگرزی پشم فرش ساروق است.

ویژگی‌ها و دلیل محبوبیت

یکی از مشخص‌ترین ویژگی‌های قالی ساروق، رنگ آبی نخ‌های پود آن و همچنین رنگ صورتی دوغی مخلوط با آبی و رنگ‌های روشن است. اعتقاد بر این است که شهرت فرش ساروق مدیون رنگهای کمی است که در این فرش‌ها استفاده می‌شود. ساروق فرشی است که به دلیل کیفیت استثنایی و دوام در برابر سایش همچنان جزو پرفروش‌ترین فرش‌ها شناخته می‌شود. این فرش‌ها غالبا با پشم با کیفیت بالا و محکم و با استفاده از گره فارسی بافته می‌شوند. عامل دیگری که به نرمی این فرش‌ها می‌افزاید این است که عموما در رنگرزی آنها از مواد طبیعی استفاده می‌شود. رنگ‌های طبیعی، برخلاف رنگ‌های مصنوعی، پشم را بدون آسیب رساندن به الیاف آن رنگ می‌کنند.

قالی ساروق

جنس و نحوه بافت

در بیشتر قالی‌های ساروق از گره‌های فارسی استفاده می‌شود. با این حال، مواردی وجود دارد که قالی ساروق از گره‌های نامتقارن ترکی استفاده می‌کنند. همچنین بر روی دار قالی عمودی، بافته می‌شوند. اکثر فرش‌های ساروق دارای تار و پود پنبه‌ای و پرز پشمی هستند. البته جنس پرز میتواند متغییر باشد، اما تار و پود معمولا پنبه است. پنبه پایه محکم‌تری به فرش می‌دهد و دوام فرش را نیز افزایش می‌دهد. قالی‌های ساروق به طور معمول ریزبافت بوده که باعث می‌شود به راحتی فرش را تا کنید.

تغییر شکل در بازار جهانی

در حدود سال‌های 1920 تا 1930، فاصله زمانی بین دو جنگ جهانی، فرش‌های ساروق به طور عمده برای بازار آمریکا تولید می‌شدند. در حالی که تقاضای زیادی برای فرش‌های ساروق وجود داشت، آمریکایی‌ها چندان تحت تاثیر رنگ‌های استفاده شده در طرح اصلی قرار نگرفتند و روش‌هایی را برای تطبیق رنگ‌ها با سلیقه خود اعمال کردند. این امر باعث ایجاد صنعت رنگ‌آمیزی مجدد فرش در آمریکا در حدود دهه 1950 شد که در آن هزاران فرش ساروق برای سلیقه آمریکایی تغییر شکل داد. در ابتدا رنگ‌های تند فرش‌ها با استفاده از یک فرآیند شیمیایی کمرنگ می‌شدند. سپس دوباره با دست رنگ‌آمیزی می‌شدند تا رنگ‌های مورد پسند بازار آمریکا بیشتر شود. رنگ‌های زرشکی، آبی، سبز و زرد برخی از رایج‌ترین رنگ‌هایی هستند که برای ایجاد این فرش‌های رنگ‌آمیزی شده که به نام ساروق آمریکایی شناخته می‌شوند، مورد استفاده قرار گرفته‌اند. این رنگ‌ها مانند رنگ‌های مورد استفاده در ساروق‌های اولیه در برابر زمان مقاومت نکردند. برای حل این مشکل، فروشندگان فرش نیویورک در آن زمان، رنگ‌ها را با استفاده از رنگ‌های مصنوعی و قلمو، روی فرش نقاشی می‌کردند.

قالی ساروق

ثبت جهانی قالی ساروق

فرش ساروق برای حفاظت از کپی‌برداری در سازمان جهانی مالکیت‌های فکری ثبت شد. متاسفانه به دلیل تولید‌های بی‌کیفیتی از طرح و نقش‌های ساروق بدون رعایت قانون کپی رایت در کشورهای چین و هند، محصولی جعلی با نام ساروق عرضه می‌شد که در پی اقداماتی، این فرش اصیل و ارزشمند ثبت جهانی شد.

در حالی که همه فرش‌های ایرانی به دلیل شکوه و زیبایی خود شهرت دارند، فرش ساروق یکی از بهترین نمودهای این ویژگی‌ها هستند. فرش‌های ساروق محکم و متراکم هستند و به راحتی ساییده نمی‌شوند و آسیب نمی‌بینند. ساروق با ظاهر استثنایی، کیفیت بالا، مقاومت در برابر سایش چندین دهه همچنان یکی از پر فروش‌ترین فرش‌های ایرانی است. این منطقه برای جامعه فرش ایرانی بسیار ارزشمند و شایسته احترام است.

همچنین بخوانید : قالی بلوچ و ویژگی های این هنر دستی مرزی

سی پرشیا

آدرس کوتاه: https://www.cpersia.com/mag/fa/6587

 


گلیم دستباف

گلیم دستباف را می‌توان به عنوان یکی از اصیل‌ترین و قدیمی‌ترین مدل‌های فرش دستباف معرفی کرد. رنگ و طرح خاصی که در گلیم مورد استفاده قرار می‌گیرد آن را به یک فرش سنتی و زیبا تبدیل کرده است. گلیم‌ها معمولا در خانه‌ها و فضاهایی که دارای طراحی سنتی، قدیمی و روستایی هستند مورد استفاده قرار می‌گیرند.

به طور کلی به فرش‌هایی که پرز نداشته، تنها با تار و پود بافته می‌شوند و ساختاری نازک و خشن دارند، تخت‌بافت می‌گویند. تخت‌باف در گذشته به عنوان ثروت و هویت برای یک قوم و قبیله شناخته می‌شد و از آن به عنوان پوشش کف و دیوار، زین اسب، کیف، ملحفه، پشتی و بالش استفاده می‌شده است.

گلیم دستباف چیست؟

گلیم یکی از انواع فرش شرقی است که به صورت محلی و سنتی بافته می‌شود. دارای طرح‌ها و رنگ‌های بسیار متنوع و خاصی است. تار و پود این نوع فرش کاملا در هم آمیخته شده و مانند فرش‌ها دارای پرز بلند نیست.گلیم را می‌توان به عنوان یکی از فرش‌های دستباف سبک و کوچک نیز معرفی کرد که حمل و نقل آن بسیار آسان است. زیرا همانطور که اشاره شد گلیم دستباف دارای پرز نیست و با روش خاصی که شامل رد کردن تار و پود به صورت یکی در میان است، بافته می شود.گلیم دستباف در کشورهای مختلفی از جمله ایران، ترکیه، آفریقای شمالی، بالکان، قفقاز، افغانستان، پاکستان، آسیای میانه و چین نیز بافته می‌شود. اگرچه در بعضی مواقع گلیم زیرمجموعه فرش‌های شرقی قرار می‌گیرد. اما به دلیل تنوعی که در طرح، رنگ و نوع بافت گلیم وجود دارد، این نوع فرش‌ها، در یک طبقه خاص قرار می‌گیریند.

گلیم دستباف

تفاوت گلیم با سایر فرش ها

تفاوت عمده گلیم با سایر مدل‌های فرش در نوع بافت آن است. رشته‌های کوتاه و جداگانه با رنگ‌های مختلف، روی تار گره خورده و با محکم فشار دادن پودها، طرح‌های گلیم ساخته می‌شوند. با در هم تنیدن الیاف و تارهای مختلف، ساختاری صاف و مسطح برای گلیم ایجاد می‌شود. این پود معمولا پشم است، در حالی که تار می‌تواند نخ پنبه یا پشم باشد.

بافندگان در هنگام بافت گلیم، پود را محکم می‌کنند تا کاملا تار را بپوشاند و اغلب الگوهای مورب را ترجیح می‌دهند. این کار باعث می‌شود تا ساختاری محکم‌تر در گلیم ایجاد شود. با این روش الگوهای پررنگ و تیزی ایجاد می‌شوند و به بافندگان برای ایجاد طرح و نقش آزادی بیشتری می‌دهد. به همین دلیل است که اکثر گلیم‌ها دارای طرح‌های هندسی بسیار نزدیک هستند. اگرچه گلیم‌هایی با طرح گل نیز وجود دارند. گلیم به انگلیسی با نام های Kilim ، Kelim ، Gelim و Gilim شناخته شده است.

برخی از مهترین انواع طرح گلیم

گلیم ها نمایانگر چندین صده صنعتگری و فرهنگ و نشان دهنده میراث و فرهنگ منطقه‌ای هستند که در آن تولید می شوند. برخی از گلیم‌ها برای تزئینات استفاده می شوند و برخی دیگر برای اهداف مذهبی مانند سجاده نماز مورد استفاده قرار می‌گیرند. گلیم‌ها معمولا طرح و نقش و نگار مختلفی دارند و که هرکدام می توانند عنصر جذاب این فرش ها باشند.

گلیم دستباف

گلیم دستباف طرح سنتی

گلیم دستباف طرح سنتی معمولا با توجه به منطقه‌ای که در آن بافته شده دارای طرح‌های مختلفی است. همین طرح‌ها و نقوش، نشان‌دهنده اصالت و خاص بودن آن‌ها هستند. تنوع گسترده‌ای از نقوش، از طرح‌های ساده تا پیچیده‌تر در میان انواع سنتی گلیم‌ها وجود دارند.

گلیم قشقایی

گلیم قشقایی یکی از معروف‌ترین طرح‌های گلیم دستباف است و توسط ایل قشقایی بافته می‌شود. این نوع از گلیم در سال 1392 موفق به دریافت نشان اصالت از یونسکو شده است. در بافت گلیم قشقایی هم از نخ و هم از پشم استفاده می‌شود. همچنین رنگ‌های تند و روشن بیشتر از رنگ‌های تیره و سنگین در گلیم قشقایی به چشم می‌خورند. طرح گلیم قشقایی یا به صورت اشکال منظم هندسی است. و از طرح‌هایی مثل تکرار یک نگاره خاص، طرح‌هایی با هویت مستقل که ترکیب چندین نگاره‌‌اند، و طرح‌های حاشیه‌ای استفاده می‌شود. گلیم قشقایی با طرح لچک‌ترنج و محرمات از جمله طرح‌های شناخته شده و پرطرفدار هستند.

گلیم دستباف

گلیم سیرجان

گلیم سیرجان نیز یکی از انواع شناخته شده گلیم است که در روستای دارستان، شهرستان سیرجان و استان کرمان بافته می‌شود. از ویژگی‌های گلیم سیرجان می‌توان به ذهنی بودن طرح و بافت این گلیم اشاره کرد. که از نقشه‌های اصیل افشاری الهام گرفته‌اند.

گلیم شاهسون

شاهسون نام ایلی از مردم آذربایجان است. این اقوام اکثرا در شمال غربی ایران، در دشت مغان، ارومیه، اردبیل و نواحی خرقان و خمسه به سر می‌برند. گلیم شاهسون با توجه به اقوامی که این گلیم را بافته‌اند دسته‌بندی می‌شود. معمولا با نام‌های گلیم شاهسون مغان، شاهسون هشترود، شاهسون ورامین و … شناخته می‌شوند. هر کدام از این اقوام از طرح‌ها و نقوش مخصوص، در بافت گلیم شاهسون استفاده می‌کنند. اما به طور کلی استفاده از طرح‌های هندسی شکسته با رنگ‌های زیبا و ملایم در بافت گلیم شاهسون رایج است.

گلیم دستباف

گلیم سنندج

گلیم سنندج که با نام سِنَه نیز شناخته شده است، یکی از مشهورترین گلیم‌های کردستان است و در سنندج بافته می‌شود. از جمله ویژگی‌های گلیم سنندج می‌توان به تکرار طرح‌‌های گل‌دار، ایجاد ترنج مجزا در مرکز گلیم و استفاده از گل‌های ظریف اشاره کرد.

گلیم‌ها در هر قوم و طایفه نشان از تاریخچه آن مرز و بوم است. وجود عناصری از طبیعت در طرح و نقش گلیم دستباف بر زیبایی این دستبافته افزوده است. اصالت طرحی که از سالیان دور در آن حفظ شده از خصوصیات گلیم دستباف می‌باشد. اشکال هندسی، رنگ‌های متنوع و اندازه‌های قابل حمل، برای منازل و دکوراسیون‌های امروزی بسیار مناسب است.

همچنین بخوانید: قالی هوشنگ شاهی جایگاهی برای اساطیر و پادشاهان

سی پرشیا

آدرس کوتاه: https://www.cpersia.com/mag/fa/6507

 


قالی بلوچ

مردم بلوچ از اصیل‌ترین عشایر دامدار هستند که آداب و رسوم گذشتگان در زندگی آن‌ها همچنان جریان دارد. در قالی بلوچ عناصر زیادی از‌ اقوام مختلف همچون ترکمن قفقاز و ایل افشار را میتوانیم مشاهده کنیم. بلوچها اغلب بافته‌های بدون گره از قبیل: گلیم، ورنی و … و همچنین بافته‌های گره‌دار می‌بافند. دست‌بافته‌‌های آن‌ها در فرهنگ ایرانیان نشان دهنده هنر و اصالت است.

نحوه رنگرزی و رنگ‌های متداول در فرش بلوچ

با وجود اینکه از گذشته عمده تولیدات فرش بلوچ رنگرزی گیاهی بوده است. امروزه استفاده از رنگ شیمیایی در فرش بلوچ به دلیل دسترسی و ارزان‌ بودن متداول‌تر است. همچنین استفاده از پشم خودرنگ به جای رنگ‌های سیاه و قهوه‌ای از مشخصه های فرش بلوچ می‌باشد. یکی از روش‌های تشخیص یک قالی بلوچ توجه به رنگ آن است. به این دلیل که بافندگان بلوچی بیشتر از رنگ‌های تیره مانند: سرمه‌ای، قرمز تیره‌، قهوه‌ای‌، مشکی و رنگ مایه‌های آن‌ها استفاده می‌کنند. این امر باعث شده در بازار اصطلاحا به آن‌ها سیاه‌کار گفته شود.

قالی بلوچ

 

مناطق مهم بافت فرش بلوچ کجاست

بافت فرش یکی از صنایع دستی مهم اقوام بلوچ است. بلوچ‌ها در طایفه‌های متعدد از گذشته علاوه بر دامداری و کشاورزی مشغول قالیبافی بوده‌‌اند. بافت فرش در بلوچستان، شمال خراسان، به ویژه در اطراف تربت حیدریه، کاشمر، سرخس و تربت جام رایج است.

مشخصه‌های مهم در طرح و نقش فرش بلوچ

فرش‌های بلوچی که غالبا در سبک هندسی و ذهنی هستند تحت تاثیر طرح‌های ترکمن بافته می شوند. طرح‌های فرش بلوچ متقارن بوده و به صورت شش‌ضلعی، لوزی، هشت‌ضلعی، قلاب و غیره در این قالی دیده می‌شوند. همچنین فرش بلوچ شامل نقوش گیاهی، جانوری، انســانی، اسطوره‌ها، طلسم‌ها، و نشان‌های قبیله‌ای و فردی است.

قالی بلوچیکی از دلایل محبوبیت فرش بلوچ

 بلوچ‌های استان خراسان عموما فرش با ابعاد بزرگ نمی‌بافند. سبک وزن بودن و قیمت نسبتا پایین آن‌ها باعث محبوبیت فرش بلوچ شده است. این امر به طرفداران قالی بلوچ در اروپا نیز افزوده است. اندازه کوچکترین آنها به طور تقریبی 80  × 120 سانتی متر است. قالی‌های بزرگتر به اندازه‌ تقریبی 100×150 و دو ذرعی‌‌ها با ابعاد تقریبی 110×200 سانتی‌متر می‌باشند. البته این بدان معنا نیست که ابعاد بزرگتری از این فرش‌ها را نمی‌توان یافت. قالی‌های 6 متری به بالا نیز در میان این بافته‌های زیبا یافت می‌شوند. اما معمولا فرشهای با ابعاد کوچک‌تر که به خصوص در این سال‌ها محبوبیت بیشتری دارند توسط بلوچ‌ها بافته می‌شوند.

 

قالی بلوچ
چند ویژگی قالی بلوچ

در اکثر قالی‌های بلوچی گلیم‌بافی‌هایی در دو سر قالی بافته شده که باعث زیبایی بیشتر آن‌ها می‌شود. همچنین خرمهره، منگوله و صدف در تزیین شیرازه مورد استفاده قرار می‌گیرد. در مواردی، نخ‌های پشمی دور دسته‌های ریشه قالی پیچیده می‌شود و انتهای آن‌ها دارای منگوله‌های پشمی است. ریشه‌های قالی به صورت گیس‌باف و گره مشبک نیـز تزیین می‌گردند. قالی‌هایی با پشم شتر در این طایفه بافته می‌شوند که جنبه زینتی داشته و معمولا برای جهیزیه دختران استفاده می‌شود. از دیگر ویژگی‌های این قالی‌ها بافت آن‌ها در دارهای افقی و زمینی است.

قالی بلوچ

جنس فرش‌های بلوچ

جنس تار و پود و پرز فرش‌های بلوچ  اکثرا از پشم است. استفاده از مو و پشم بز در فرش‌های دست‌باف و پشم شتر در بین عشایر بلوچ رواج دارد. همچنین استفاده از پشم گوسفندان نژاد بلوچی، که یکی از  مناسب‌ترین الیاف برای فرش دست‌باف است، قالی بلوچ را از لحاظ کیفیت متمایز می‌کند. چله پشم در بافته‌های قدیمی از دیگر ویژگی‌های مهم قالی بلوچ می‌باشد.

قالی بلوچ

اقوام بلوچ مهاجر بوده و با وجود تاثیری که از اقوام دیگر بر دست‌بافته‌های آن‌ها وجود دارد قالی‌های بلوچی با گذشت زمان هویت خاص خود را پیدا کرده‌اند. اندازه مناسب، رنگ‌ها و نقوش منحصربه‌فرد و جنس به خصوص از ویژگی‌های فرش بلوچ است. همچنین تزئینات خلاقانه فرش بلوچ، این دست‌بافته را در ردیف یکی از قالی‌های پرطرفدار ایرانی قرار می‌دهد.

همچنین بخوانید : چهار محال و بختیاری نه در همسایگی آسمان که در خود بهشت

سی پرشیا

آدرس کوتاه: https://www.cpersia.com/mag/fa/6417

فرش چهار محال و بختیاری

فرش چهار محال و بختیاری : بر فراز یکی از بلندترین مناطق ایران، نه در همسایگی آسمان که در خود بهشت، سرزمین زیبایی قرار گرفته که به آسانی می‌تواند انسان را متقاعد کند که چرا از هزاران سال پیش انسان‌هایی با گذشتن از راه‌های دشوار و کوهستانی سخت، رنج رسیدن به این مکان دل‌انگیز را بر خود هموار می‌کردند. قسمت‌هایی از منطقه‌ای که امروز آن را استان چهار محال و بختیاری می‌نامیم، بی‌تردید نه فقط یکی از زیباترین نقاط سرزمین ایران بلکه یکی از زیباترین مناطق دنیا می‌باشد.

منطقه چهار محال و بختیاری و به عبارت دیگر مسکن لرهای بزرگ، یکی از قدیمی‌ترین مناطق مسکونی ایران است. مردمان آن از کهن‌ترین اقوام ساکن  در این سرزمین می باشند. اولین بار حمدالله مستوفی در قرن یازدهم هجری در “تاریخ برگزیده” از طایفه بختیاری نام می‌برد. استان کوهستانی و سردسیر چهارمحال بختیاری تا اوایل قرن اخیر سیمای عمدتا روستایی داشته است. علیرغم کوهستانی‌بودن و کم‌آبی منطقه، سابقه و قدمت سکونت مردم در ارتفاعات این نواحی به دوران پیش از تاریخ برمی‌گردد.

فرش چهار محال و بختیاری

چهار محال و بختیاری که از مناطق جالب این سرزمین است علاوه بر زیبایی و طبیعت فریبنده، محل گذر و غالبا اسکان عشایر و قومیت‌های مختلفی نظیر کرد، لر، ترک، فارس، عرب و حتی ارامنه بوده است. اقوامی که گاه در پناه‌جستن در امنیت ارتفاعات منطقه و گاه بنابه میل حاکمان، در مناطق مختلف استان اسکان یافته‌اند. آثار اسکان این مردمان را بیش از هر چیز دیگری در فرش و گلیم ها و دستبافته‌های زیبا و گوناگون می‌توان دید که در هر گوشه استان یافت می‌شود.

گلیم و قالی‌بافی:

گلیم و فرش مهم‌ترین تولیدات دستی و سنتی چهارمحال و بختیاری است. آن‌ها در مناطقی مثل شلمزار، فرخ‌شهر، چالشتر، فرادنبه، سفید دشت، بلداجی و سامان بافته می‌شود.

وجود بافته‌های شکیل و زیبا و متنوع نظیر گلیم، سفره، خورجین، رختخواب‌پیچ و حتی جوراب، نمکدان، جای ظرف، تاچه و غیره نشان از وجود تولیداتی با تکنیک گلیم و فرش در غالب نقاط استان چهار محال و بختیاری می‌دهد. این نوع بافته‌ها و به ویژه گلیم و جاجیم طبیعتا و به خاطر ماهیت ساده و بدون پیچیدگی خود پیشینه دورتری از تولیدات فرش به خصوص در میان عشایر دارد.

فرش چهار محال و بختیاری

با وجود ارزش خاصی که انواع تولیدات عشایری چه به لحاظ تنوع و گوناگونی و چه به لحاظ ارزش‌های زیباشناسانه دارند، اما تولید غالب در این زمان قالیبافی است.

رش چهار محال و بختیاری از معدود فرش‌هایی است که نه تنها هویت خود، بلکه خوشبختانه کیفیت و اصالت خود را در مورد نقوش جدید حفظ کرده است. اشتیاق روزافزون به استفاده از رنگ‌های گیاهی و دوری از تقلب و نادرستی و استفاده از نقوش بومی (ولو تکراری) از خصوصیات فرش منطقه است. گره فرش‌هایی که در این مناطق تولید می‌شود عمدتا ترکی است که بدون استفاده از قلاب زده می‌شود. فرش‌ها در گذشته در غالب مناطق عشایری و یا نیمه روستایی تک پود (تحت باف) بوده که به موازات تبدیل آن‌ها به فرش شهری دو پود (لول بافت) شده‌اند.

دارهای قالی، وسایل و مواد اولیه:

دارهای مورد استفاده در منطقه در گذشته عموما به صورت دارهای زمینی بوده است. به غیر از مناطق جنوبی استان و برخی مناطق عشایرنشین عموما به صورت عمودی و گردان است. این دار ها عموما فلزی و ثابت هستند.

فرش چهار محال و بختیاری

عمومی‌ترین ابزار مورد استفاده دفتین چاقو و کلیت (نوعی شانه سنگین‌تر و دست بلند) است. خامه‌های مصرفی از نوع مرغوب پشم‌های محلی است و تا حدود 90 درصد به صورت گیاهی رنگ می‌شود. گاهی رنگرزی به وسیله خود بافندگان، که غالبا از رنگرزی به طور سنتی اطلاع دارند، درون خانه‌ها انجام می‌شود.

شاید تا حدودی بتوان نقوشی که بر فرش‌های منطقه دیده می‌شود را در گروه‌های عشایری و تولیدات شهری‌باف دسته‌بندی کرد.

 تولیدات شهری باف:

بافت فرش چهار محال و بختیاری حتی در شهری‌ترین شکل خویش تاثیر از فرش‌بافی غنی عشایر و روستاهایی دارد. مناطقی که امروزه کمتر در حوزه فرهنگی گذشته خویش قرار دارند. حوزه‌های شهری مثل: شهرستان شهرکرد، چالشتر، هفشجان، فرخشهر، سامان،شهربن، کیان، سورشجان، بروجن، فرادنبه، سفیددشت، بلداجی، گندمان، شهرستان لردگان، شهرستان اردل.

فرش شهری را باید حاصل گذار از سه دوره زیر دانست:

– استفاده از نقوش فرش‌های شهری و ایلات هم‌تبار شهرهایی مثل: اصفهان، همدان، ملایر، لیلیان و یا قشقایی.

-بافت فرش از روی واگیره و یا اورنک و یا فرش بافته شده که خود معمولا برداشت از مناطق مختلف بوده و یکی از دوره‌های درخشان فرش‌بافی چهارمحال و بختیاری است.

– بافت فرش از روی نقوش رسمی و در نهایت استفاده از نقشه‌های چاپی و یا کامپیوتری.

فرش چهار محال و بختیاری

در قالی شهرکرد از نقوش قابی، هندسی، شلمزار، سرو کاج، قاب سماوری، سرو، خمره‌ای، خشتی، گلدان چالشتربختیاری، نقش تنباکو، برگ خربزه ، آس بولان، گل دست دلبر، حسنخانی، جنگل و نقوش رایج دیگر استفاده می‌شود.

خشتی، پرنده‌دار، قهر و آشتی، فرشته، چمنزار، محرابی، باغ‌وحش، کرمانی، حسن‌خانی، سرو کاج، قاب سماوری، قاب لوزی، بته سرکج، کوتاه و بلند، دست به کمر، بته جقه، کف‌ساده، کلیل ترنج، ترنج خربزه‌ای، ترنج‌دار و قالی خشت و گلی که طرح‌های مختلف دارد نیز از طرح‌های رایج چالشتر است.

فرش های عشایری:

از تولیداتی که در حوزه عشایر، ایلات و روستاهای مختلف نام و نشان مشخصی دارند، می‌توان به مواردی اشاره کرد. فرش یلمه، فرش‌های ارمنی‌باف، تولیدات عرب‌بافت، بافته‌های لری از جمله آن‌ها هستند.

منبع: از آبی آسمان و سرخی دشت؛ فرش چهارمحال و بختیاری شیرین صور اسرافیل، نشر آفتاب اندیشه 1389

همچنین بخوانید : قالی قشقایی هنر ایلی که خیال دشت ها را می بافد

سی پرشیا

آدرس کوتاه: Generating...